heartless angel
one shot story no.3 -----heartless angel
==============================================================================
"wala ka na bang sasabihin pa?????? any last words??" tanong ko sa lalaking nakatali sa harap ko..... bugbog sarado na siya, duguan na nga ang mukha at damit niya.........at ako? dahil maawain ako.tatapusin ko na ang paghihirap niya.
"wa.....wag.....napag.....napgutu........napagutusan lang...ako...... wag...." putol putol niyang sabi sa akin, habang nagmamakaawa pa siya para sa buhay niya.... sorry siya....akala ko magbabago ang isip kong tapusin ang buhay niya.... hindi na pala talaga.... bakit ko isasalba ang buhay ng isang taog pumatay sa sarili kong mga magulang????? tinignan ko siya..... sinipa ko pa ang lalaking ito..... unti unti akong lumayo habang pinu-pusisyon ko ang baril na hawak ko.....sakto sa kanyang puso...
"talaga???? eh pano ba yan? napag utusan lang din ako?"
"waag!"
*BANG!!*
i pulled the trigger..... tumalsik ang maduming dugo ng lalaking ito...... sabi ko naman sa inyo.. tatapusin ko na ang paghihirap niya.... at maghihiganti ako... hindi ako pumapatay ng kung sino sino lang.... ang ginagawa ko lang ay isa-isahin ang miyembro ng gang na pumatay sa mga magulang ko...
"alam mo na ang gagawin mo, itapon mo nlang kung saan yang bangkay ng hayop na yan,.. " bulyaw ko sa isa kong tauhan. ma pera ako.pero aanhin ko ang pera? kung wala naman ang pamilya ko???? pinatay ng mga hayop na yan!
umalis ako sa abandonadong bahay kung saan ko kinukulong, pinapahirapan at pinapatay ang mga miyembro ng gang na pumatay kayla mommy...yes. i'm a heartless person... kasama ng namatay ng pamilya ko ang puso ko at ang dating ako..... hindi ko kaylangan ng pagmamahal. inalis na nga nila sa akin yun eh!
tinignan ko ang listahan ko...
johnny valderama
tomas lingon
reynaldo valdez
may mga ekis na sa mga pangalang iyan.... at ngayon, lalagyan ko narin ng isang malaking ekis ang tagumpay ko ngayong gabi....
jose millon
trevor Sandoval—the boss
"tapos na ako sayo jose..., ikaw na trevor Sandoval… ang master mind ng lahat…..sisiguraduhin kong maghihirap ka bago kita patayin.”. naman ako.. ngiting walang laman. kahit ang mga titig ko? malalamig. wala na... para akong isang taong shell na lamang. walang kaluluwa. ang tanging rason kung bakit pa nabubuhay ay para pumatay. natulog na ako pagkatapos linisin ang baril ko. ang katuwang ko sa buhay ko.
/kinabukasan/
“AAAAAARRRRRGGGGGGGGHHHHHHHH!!!!!!!!!!!!!!!!! JANINE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” sigaw ko sa kasambahay ko…… walang hiyang yan! Bakit may bata sa kwarto ko?!!!!!!! At katabi ko pa talaga natulog ah???!!! Wala naman tong bubwit na to kagabi!!!
“mam, bakit po??” takot na tanong ni Janine sa akin. Aba! Dapat lang siya matakot..
“bakit may bata dito sa kwarto ko??!!!!! Nanlilisik kong tanong sa kanya
“aaa………akala kk…..ko po mam oo……okay lang yan?”
“ANONG OKAY?!!!!! KELAN KO SINABING OKAY HA????!!THIS IS NOWHERE BESIDE OKAY!!!! YOU WANNA LOSE YOUR JOB?!!!!!!” tuluyang bulyaw ko sa kanya!! Tengeneng naman!!!! Ano tong bahay ko? Bahay ampunan??? Nursery???!!!
“*sniff…kahapon po mam…tinanong ko kayoo…..”
/flashback/
“mam anna, tumawag po tita niyo….may dadalhin daw po dito..”
“whatever, sige nalang sabihin mo .aalis na ako.”
/end of flashback/
AY TENGENENG BUHAY TO!!!! YUN YON?!?!!!!! WALANJUTAY!!!!!!!!!!! WALA AKONG PANAHON MAG ALAGA NG BATA!!!!!!
“ay takte….sige. you may go… ready my breakfast.” Cold kong sabi sa kanya…
“moommsssshhiieeee hhhsssshhuwwaaag mmmmsshoooo kohhnonnnng iiissshhawwwwannn” ---sleeptalk ng batang bubwit..
O______________________O
Bigla ba naman akong niyakap?!!! Ano kami? Puno at koala? Bamboo at panda?!
“get off me!!!!!” dahil nadin yata sa kahihiyaw ko kanina pa, nagising na yung bata……. At……umiyak!!!!!!! That’s why I hate children!!! Napaka iyakin!!!! Konting kibot iiyak!! Ayoko ng tunog ng umiiyak!!
“huwwaaaaaaaaaaaaaaa!!!! Mommy!!!!!!!!!!”
“wala dito ang mama mo!!!!!!!! SHUT UP!!!!!!!!!!”
“HUUUUUWAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!” dumoble pa ang lakas ng bulahaw niya!! TOOOTOOOOOTTTTTT!!!!!!!!!!masasabunutan ko tong batang ito!
“HINDI KA TATAHIMIK?!”
“WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA.MOMMY!!!!!” urgh! Ayaw talaga ah???? Niyakap ko yung bata… hindi ko alam bakit ko niyakap…. Eh hindi madaan sa sungit eh….
“shheeesshh….wag ka na umiyak. Wala ang mommy mo dito eh.. aalagaan ka nalang nung kasama ko… dun ka kay ate Janine ha?” mahinahon kong sabi…. Medyo malamig ang boses ko.. eh yun na ang mahinahon sa akin eh! At himala…. Tumahimik ang bata….
/tok tok tok/
“pasok”
“mam Janine, ready na po ang breakfast niyo.”
“okay, ano nga palang pangalan ng batang to?”
“Andrew daw po..”
“Andrew, duon ka na kay ate Janine mo.” Higit ko kay Andrew papunta kay Janine.. pero umiiling lang yung bata..ayaw sumama kay Janine at nakakapit lang sa akin,…
“hoy, hindi ako ang mama mo,, madami akong ginagawa,, huwag kang maging attached sa akin.” Sabi ko sa kanya..pero walang epekto.
Sa mga sumunod na aaw, lagging kinukwento sa akin ng mga katulong na lagi akong iniintay ni Andrew at kapag sinabi nilang padating na ako ay tuwang tuwa ang bata….hindi ko namanlayan ay nagging attached na rin ako sa kanya…. Para akong nagkaroon ng batang kapatid.. nabuhay dating ako… itinago ko na ang baril ko.. napagpasyahan ko narin na itigil na ang paghihiganti sa mga pumatay sa pamilya ko…
“Andrew, shopping tayo!! Bibilhan ka ni ate ng toys!!! Ano gusto mo ba yon?????” sabi ko sa kanya… tuwang tuwa naman si Andrew.. ang mga ngiti niyang napaka inosente ang tumutunaw sa puso ko….
“shiggee!! Ate, Andrew, shopping!!!” sabi niya..
Nagdadrive ako papuntang mall, si Andrew nasa backseat, nang biglang may tumawag sa akin…
“anna..” kinabahan ako sa boses ng nasa kabilang linya…seryoso ito at nakakatakot.
“hello?!!! Sino ito?!”
“it’s payback time.”
“hello?!! Sino to?!!!” sigaw ko, pero wala ng sumagot…. Naputol na ang linya…
Kinabahan ako…..sari-saring tanong ang pumasok sa isipan ko….papatayin ba ako ng tauhan ni trevor? Alam nab a nila na ako ang nagpatumba sa iba pa niyang tauhan?????? Baka mapahamak si Andrew!!! Labas siya ditto!! Wala siyang kinalaman sa mga ginawa ko….
Malapit na kami sa mall kaya naman itinuloy ko na ang pagpunta duon…..na isang MALAKING PAGKAKAMALI.
/sa parking lot pagkatapos naming magshopping/
Nilalagay ko sa may compartment ng kotse yung mga pinamili naming ng biglang……………
“ATEEEEEEEEEEEEEE!!!!!!!!!”
*BAAAANNG!!!!!!*
Bumagsak si Andrew sa harap ko…… may tama ng baril sa likod……madaming dugo…. Nakita ko yung lalaking nakamotor na humarurot paalis….
“aaa…andrewww…..dadalhin ka Sa ospital ni ate ha!! Wag kang bibitaw ha?!!!!!!” tinatapik ko si Andrew…SHET!!!!!!!KASALANAN KO ANG LAHAT NG ITO…..ANDREW DON’T DIE ON ME PLEASE!!!!! LUMABAN KA….!!binuhat ko siya…nagulat ako nung bigla siyang nagsalita….
“Andrew.. ligtas….ate…Andrew….masaya..” at ngumiti siya……. Ngiting dumurog sa pagkatao ko….. iyak na ako ng iyak……. Pinaharurot ko ang kotse ko papuntang pinaka malapit na ospital….
“Andrew, hindi ka mamamatay ha??!!!! Andrew!!!!” sigaw ko sa kanya habang dinadala siya sa operating room……
“miss hanggang dito nalang po kayo…..” awat sa akin nung nurse… hinawakan ko siya nang mahigpit at nagmakaawa….
“miss gawin niyo ang lahat ha??? Iligtas niyo so Andrew..nagmamakaawa ako sa inyo….”
“Lord, alam kong napaka makasalanan kong tao…. Ang dami kong pinatay dahil gusto kong maghiganti./.. nagmamakaawa ako..huwag si Andrew…. Bata pa siya… wala pa siyang kamuwang muwang sa mundo… ako nalang ang parusahan niyo…ako ang dapat pinaparusahan dito hindi ang bata….ako nalang….ako nalang….huwag siya….”
Pagkatapos ng dalawang oras….lumabas ang doctor na nag opera kay Andrew…
“miss ikaw ang kasama ng batang pasyente tama ba ako?”
“opo…. Doc, ano na pong nangyari doc???”
“ginawa naming ang lahat ng aming makakaya…..” sumabog ang puso ko sa pagkakarinig ko sa sinabi ng doktor.. akala ko’y wala na akong luhang ilalabas pero,, bumuhos na sila….T_______________________T andrew…..andrew….
“doc, buhayin niyo siya,, gawin niyo lahat,,,, doc….”
“at nagtagumpay kami. Stable na ang condition niya.”
Nasampal ko yung doktor…PAPANO NAMAN KASI! PAMPAKABA OVERLOAD LANG?!!!!
“pwede naman kasi doc na successful ang operation diba?!!!!!!!!” sigaw ko sa doctor sabay takbo sa kwarto ni Andrew,,,,,ng nakalimutan ko…hindi ko pa pala alam ang room no. niya. >______________________< binalikan ko yung doctor na nasampal ko kanina..
“ah eh. Doc, anong room no. ng pinsan ko?”
“room 023”
“ah okay. Thanks doc, salamat. Sorry sa sampal!”
Dali dali akong pumunta sa kwarto ni Andrew,, ,unconscious padin siya ngayon.. pero at least… he survived….
“Andrew…pagkagising mo…. Paglumakas ka na… mamamasyal ulit tayo….. aalagaan ka ni ate….poprotektahan na kita..hinding hindi na ulit mangyayari ito….. andrew,,,, mahal ka ni ate….”
------------------------------------the end---------------------------------------------